трохкампле́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трохкампле́ктны трохкампле́ктная трохкампле́ктнае трохкампле́ктныя
Р. трохкампле́ктнага трохкампле́ктнай
трохкампле́ктнае		 трохкампле́ктнага трохкампле́ктных
Д. трохкампле́ктнаму трохкампле́ктнай трохкампле́ктнаму трохкампле́ктным
В. трохкампле́ктны (неадуш.)
трохкампле́ктнага (адуш.)		 трохкампле́ктную трохкампле́ктнае трохкампле́ктныя (неадуш.)
трохкампле́ктных (адуш.)
Т. трохкампле́ктным трохкампле́ктнай
трохкампле́ктнаю		 трохкампле́ктным трохкампле́ктнымі
М. трохкампле́ктным трохкампле́ктнай трохкампле́ктным трохкампле́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)