траця́к
‘трэцяя частка чаго-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| траця́к | трацякі́ | |
| трацяка́ | трацяко́ў | |
| трацяку́ | трацяка́м | |
| траця́к | трацякі́ | |
| трацяко́м | трацяка́мі | |
| трацяку́ | трацяка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)