траця́к

‘цяля, жарабя трохгадовага ўзросту’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. траця́к трацякі́
Р. трацяка́ трацяко́ў
Д. трацяку́ трацяка́м
В. трацяка́ трацяко́ў
Т. трацяко́м трацяка́мі
М. трацяку́ трацяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)