траску́н

‘моцны мароз’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. траску́н
Р. траскуну́
Д. траскуну́
В. траску́н
Т. траскуно́м
М. траскуне́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)