траску́н

‘жук’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. траску́н траскуны́
Р. траскуна́ траскуно́ў
Д. траскуну́ траскуна́м
В. траскуна́ траскуно́ў
Т. траскуно́м траскуна́мі
М. траскуне́ траскуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)