тонкалу́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тонкалу́чнік тонкалу́чнікі
Р. тонкалу́чніку тонкалу́чнікаў
Д. тонкалу́чніку тонкалу́чнікам
В. тонкалу́чнік тонкалу́чнікі
Т. тонкалу́чнікам тонкалу́чнікамі
М. тонкалу́чніку тонкалу́чніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)