таўка́ч
‘прылада’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| таўка́ч | таўкачы́ | |
| таўкача́ | таўкачо́ў | |
| таўкачу́ | таўкача́м | |
| таўка́ч | таўкачы́ | |
| таўкачо́м | таўкача́мі | |
| таўкачы́ | таўкача́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)