тарпедакі́данне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
тарпедакі́данне | |
тарпедакі́дання | |
тарпедакі́данню | |
тарпедакі́данне | |
тарпедакі́даннем | |
тарпедакі́данні |
Іншыя варыянты: тарпедакіда́нне.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)