тарата́хканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| тарата́хканне | |
| тарата́хкання | |
| тарата́хканню | |
| тарата́хканне | |
| тарата́хканнем | |
| тарата́хканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)