тарара́хканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| тарара́хканне | |
| тарара́хкання | |
| тарара́хканню | |
| тарара́хканне | |
| тарара́хканнем | |
| тарара́хканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)