така́рнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| така́рнічанне | |
| така́рнічання | |
| така́рнічанню | |
| така́рнічанне | |
| така́рнічаннем | |
| така́рнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)