табуізава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| табуізава́нне | табуізава́нні | |
| табуізава́ння | табуізава́нняў | |
| табуізава́нню | табуізава́нням | |
| табуізава́нне | табуізава́нні | |
| табуізава́ннем | табуізава́ннямі | |
| табуізава́нні | табуізава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)