сінкрэтызава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінкрэтызава́ны сінкрэтызава́ная сінкрэтызава́нае сінкрэтызава́ныя
Р. сінкрэтызава́нага сінкрэтызава́най
сінкрэтызава́нае		 сінкрэтызава́нага сінкрэтызава́ных
Д. сінкрэтызава́наму сінкрэтызава́най сінкрэтызава́наму сінкрэтызава́ным
В. сінкрэтызава́ны (неадуш.)
сінкрэтызава́нага (адуш.)		 сінкрэтызава́ную сінкрэтызава́нае сінкрэтызава́ныя (неадуш.)
сінкрэтызава́ных (адуш.)
Т. сінкрэтызава́ным сінкрэтызава́най
сінкрэтызава́наю		 сінкрэтызава́ным сінкрэтызава́нымі
М. сінкрэтызава́ным сінкрэтызава́най сінкрэтызава́ным сінкрэтызава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)