сіку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіку́н сікуны
Р. сікуна сікуноў
Д. сікуну сікунам
В. сікуна сікуноў
Т. сікуном сікунамі
М. сікуне сікунах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)