сё́рбаннік
‘чалавек; жывёла’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сё́рбаннік | сё́рбаннікі | |
| сё́рбанніка | сё́рбаннікаў | |
| сё́рбанніку | сё́рбаннікам | |
| сё́рбанніка | сё́рбаннікаў | |
| сё́рбаннікам | сё́рбаннікамі | |
| сё́рбанніку | сё́рбанніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)