сярмя́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сярмя́жнік сярмя́жнікі
Р. сярмя́жніка сярмя́жнікаў
Д. сярмя́жніку сярмя́жнікам
В. сярмя́жніка сярмя́жнікаў
Т. сярмя́жнікам сярмя́жнікамі
М. сярмя́жніку сярмя́жніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)