сцярвя́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сцярвя́тнік сцярвя́тнікі
Р. сцярвя́тніка сцярвя́тнікаў
Д. сцярвя́тніку сцярвя́тнікам
В. сцярвя́тніка сцярвя́тнікаў
Т. сцярвя́тнікам сцярвя́тнікамі
М. сцярвя́тніку сцярвя́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)