сця́міць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сця́млю сця́мім
2-я ас. сця́міш сця́міце
3-я ас. сця́міць сця́мяць
Прошлы час
м. сця́міў сця́мілі
ж. сця́міла
н. сця́міла
Дзеепрыслоўе
прош. час сця́міўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)