сцю́жыць

‘ахалоджваць што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра з'явы прыроды)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сцю́жу сцю́жым
2-я ас. сцю́жыш сцю́жыце
3-я ас. сцю́жыць сцю́жаць
Прошлы час
м. сцю́жыў сцю́жылі
ж. сцю́жыла
н. сцю́жыла
Загадны лад
2-я ас. сцю́ж сцю́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сцю́жачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)