схамяну́ць

‘страпянуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. схамяну́ схамянё́м
2-я ас. схамяне́ш схаменяце́
3-я ас. схамяне́ схамяну́ць
Прошлы час
м. схамяну́ў схамяну́лі
ж. схамяну́ла
н. схамяну́ла
Загадны лад
2-я ас. схамяні́ схамяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час схамяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)