сучле́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сучле́ню сучле́нім
2-я ас. сучле́ніш сучле́ніце
3-я ас. сучле́ніць сучле́няць
Прошлы час
м. сучле́ніў сучле́нілі
ж. сучле́ніла
н. сучле́ніла
Загадны лад
2-я ас. сучле́нь сучле́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час сучле́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)