суро́чыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. суро́чу суро́чым
2-я ас. суро́чыш суро́чыце
3-я ас. суро́чыць суро́чаць
Прошлы час
м. суро́чыў суро́чылі
ж. суро́чыла
н. суро́чыла
Загадны лад
2-я ас. суро́ч суро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час суро́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)