суро́чваць
‘сурочваць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| суро́чваю | суро́чваем | |
| суро́чваеш | суро́чваеце | |
| суро́чвае | суро́чваюць | |
| Прошлы час | ||
| суро́чваў | суро́чвалі | |
| суро́чвала | ||
| суро́чвала | ||
| Загадны лад | ||
| суро́чвай | суро́чвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| суро́чваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)