супярэ́чыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. супярэ́чу супярэ́чым
2-я ас. супярэ́чыш супярэ́чыце
3-я ас. супярэ́чыць супярэ́чаць
Прошлы час
м. супярэ́чыў супярэ́чылі
ж. супярэ́чыла
н. супярэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. супярэ́ч супярэ́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час супярэ́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)