супраціўле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супраціўле́нчы супраціўле́нчая супраціўле́нчае супраціўле́нчыя
Р. супраціўле́нчага супраціўле́нчай
супраціўле́нчае		 супраціўле́нчага супраціўле́нчых
Д. супраціўле́нчаму супраціўле́нчай супраціўле́нчаму супраціўле́нчым
В. супраціўле́нчы (неадуш.)
супраціўле́нчага (адуш.)		 супраціўле́нчую супраціўле́нчае супраціўле́нчыя (неадуш.)
супраціўле́нчых (адуш.)
Т. супраціўле́нчым супраціўле́нчай
супраціўле́нчаю		 супраціўле́нчым супраціўле́нчымі
М. супраціўле́нчым супраціўле́нчай супраціўле́нчым супраціўле́нчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)