супраціўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супраціўле́нне супраціўле́нні
Р. супраціўле́ння супраціўле́нняў
Д. супраціўле́нню супраціўле́нням
В. супраціўле́нне супраціўле́нні
Т. супраціўле́ннем супраціўле́ннямі
М. супраціўле́нні супраціўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)