супрацьзако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьзако́нны супрацьзако́нная супрацьзако́ннае супрацьзако́нныя
Р. супрацьзако́ннага супрацьзако́ннай
супрацьзако́ннае		 супрацьзако́ннага супрацьзако́нных
Д. супрацьзако́ннаму супрацьзако́ннай супрацьзако́ннаму супрацьзако́нным
В. супрацьзако́нны (неадуш.)
супрацьзако́ннага (адуш.)		 супрацьзако́нную супрацьзако́ннае супрацьзако́нныя (неадуш.)
супрацьзако́нных (адуш.)
Т. супрацьзако́нным супрацьзако́ннай
супрацьзако́ннаю		 супрацьзако́нным супрацьзако́ннымі
М. супрацьзако́нным супрацьзако́ннай супрацьзако́нным супрацьзако́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)