суправі́цельніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. суправі́цельніца суправі́цельніцы
Р. суправі́цельніцы суправі́цельніц
Д. суправі́цельніцы суправі́цельніцам
В. суправі́цельніцу суправі́цельніц
Т. суправі́цельніцай
суправі́цельніцаю		 суправі́цельніцамі
М. суправі́цельніцы суправі́цельніцах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)