супольнаўла́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супольнаўла́снік супольнаўла́снікі
Р. супольнаўла́сніка супольнаўла́снікаў
Д. супольнаўла́сніку супольнаўла́снікам
В. супольнаўла́сніка супольнаўла́снікаў
Т. супольнаўла́снікам супольнаўла́снікамі
М. супольнаўла́сніку супольнаўла́сніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)