супарава́ць

‘супернічаць з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. супару́ю супару́ем
2-я ас. супару́еш супару́еце
3-я ас. супару́е супару́юць
Прошлы час
м. супарава́ў супарава́лі
ж. супарава́ла
н. супарава́ла
Загадны лад
2-я ас. супару́й супару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час супару́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)