сукіраўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сукіраўні́к сукіраўнікі
Р. сукіраўніка сукіраўнікоў
Д. сукіраўніку сукіраўнікам
В. сукіраўніка сукіраўнікоў
Т. сукіраўніком сукіраўнікамі
М. сукіраўніку сукіраўніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)