сугу́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сугу́чнік | сугу́чнікі | |
| сугу́чніка | сугу́чнікаў | |
| сугу́чніку | сугу́чнікам | |
| сугу́чнік | сугу́чнікі | |
| сугу́чнікам | сугу́чнікамі | |
| сугу́чніку | сугу́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)