суб’екты́ўна-індывідуа́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суб’екты́ўна-індывідуа́льны суб’екты́ўна-індывідуа́льная суб’екты́ўна-індывідуа́льнае суб’екты́ўна-індывідуа́льныя
Р. суб’екты́ўна-індывідуа́льнага суб’екты́ўна-індывідуа́льнай
суб’екты́ўна-індывідуа́льнае		 суб’екты́ўна-індывідуа́льнага суб’екты́ўна-індывідуа́льных
Д. суб’екты́ўна-індывідуа́льнаму суб’екты́ўна-індывідуа́льнай суб’екты́ўна-індывідуа́льнаму суб’екты́ўна-індывідуа́льным
В. суб’екты́ўна-індывідуа́льны (неадуш.)
суб’екты́ўна-індывідуа́льнага (адуш.)		 суб’екты́ўна-індывідуа́льную суб’екты́ўна-індывідуа́льнае суб’екты́ўна-індывідуа́льныя (неадуш.)
суб’екты́ўна-індывідуа́льных (адуш.)
Т. суб’екты́ўна-індывідуа́льным суб’екты́ўна-індывідуа́льнай
суб’екты́ўна-індывідуа́льнаю		 суб’екты́ўна-індывідуа́льным суб’екты́ўна-індывідуа́льнымі
М. суб’екты́ўна-індывідуа́льным суб’екты́ўна-індывідуа́льнай суб’екты́ўна-індывідуа́льным суб’екты́ўна-індывідуа́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)