суб’ектывава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суб’ектывава́ны суб’ектывава́ная суб’ектывава́нае суб’ектывава́ныя
Р. суб’ектывава́нага суб’ектывава́най
суб’ектывава́нае
суб’ектывава́нага суб’ектывава́ных
Д. суб’ектывава́наму суб’ектывава́най суб’ектывава́наму суб’ектывава́ным
В. суб’ектывава́ны (неадуш.)
суб’ектывава́нага (адуш.)
суб’ектывава́ную суб’ектывава́нае суб’ектывава́ныя (неадуш.)
суб’ектывава́ных (адуш.)
Т. суб’ектывава́ным суб’ектывава́най
суб’ектывава́наю
суб’ектывава́ным суб’ектывава́нымі
М. суб’ектывава́ным суб’ектывава́най суб’ектывава́ным суб’ектывава́ных

Кароткая форма: суб’ектывава́на.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)