стэндаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэндаві́к стэндавікі́
Р. стэндавіка́ стэндавіко́ў
Д. стэндавіку́ стэндавіка́м
В. стэндавіка́ стэндавіко́ў
Т. стэндавіко́м стэндавіка́мі
М. стэндавіку́ стэндавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)