стрыно́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стрыно́жу стрыно́жым
2-я ас. стрыно́жыш стрыно́жыце
3-я ас. стрыно́жыць стрыно́жаць
Прошлы час
м. стрыно́жыў стрыно́жылі
ж. стрыно́жыла
н. стрыно́жыла
Загадны лад
2-я ас. стрыно́ж стрыно́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час стрыно́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)