страхо́цце

‘той, хто палохае’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. страхо́цце страхо́цці
Р. страхо́цця страхо́ццяў
Д. страхо́ццю страхо́ццям
В. страхо́цце страхо́ццяў
Т. страхо́ццем страхо́ццямі
М. страхо́цці страхо́ццях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)