старатурэ́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старатурэ́цкі старатурэ́цкая старатурэ́цкае старатурэ́цкія
Р. старатурэ́цкага старатурэ́цкай
старатурэ́цкае		 старатурэ́цкага старатурэ́цкіх
Д. старатурэ́цкаму старатурэ́цкай старатурэ́цкаму старатурэ́цкім
В. старатурэ́цкі (неадуш.)
старатурэ́цкага (адуш.)		 старатурэ́цкую старатурэ́цкае старатурэ́цкія (неадуш.)
старатурэ́цкіх (адуш.)
Т. старатурэ́цкім старатурэ́цкай
старатурэ́цкаю		 старатурэ́цкім старатурэ́цкімі
М. старатурэ́цкім старатурэ́цкай старатурэ́цкім старатурэ́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)