спрыя́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спрыя́льніца спрыя́льніцы
Р. спрыя́льніцы спрыя́льніц
Д. спрыя́льніцы спрыя́льніцам
В. спрыя́льніцу спрыя́льніц
Т. спрыя́льніцай
спрыя́льніцаю		 спрыя́льніцамі
М. спрыя́льніцы спрыя́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)