спрыві́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| спрыві́льванне | |
| спрыві́львання | |
| спрыві́льванню | |
| спрыві́льванне | |
| спрыві́льваннем | |
| спрыві́льванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)