спруцяне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спруцяне́ю спруцяне́ем
2-я ас. спруцяне́еш спруцяне́еце
3-я ас. спруцяне́е спруцяне́юць
Прошлы час
м. спруцяне́ў спруцяне́лі
ж. спруцяне́ла
н. спруцяне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час спруцяне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)