спрасці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спрашчу́ спро́сцім
2-я ас. спро́сціш спро́сціце
3-я ас. спро́сціць спро́сцяць
Прошлы час
м. спрасці́ў спрасці́лі
ж. спрасці́ла
н. спрасці́ла
Загадны лад
2-я ас. спрасці́ спрасці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спрасці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)