спра́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спра́жка спра́жкі
Р. спра́жкі спра́жак
Д. спра́жцы спра́жкам
В. спра́жку спра́жкі
Т. спра́жкай
спра́жкаю		 спра́жкамі
М. спра́жцы спра́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)