спецпра́ктыкум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спецпра́ктыкум спецпра́ктыкумы
Р. спецпра́ктыкуму спецпра́ктыкумаў
Д. спецпра́ктыкуму спецпра́ктыкумам
В. спецпра́ктыкум спецпра́ктыкумы
Т. спецпра́ктыкумам спецпра́ктыкумамі
М. спецпра́ктыкуме спецпра́ктыкумах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)