спецкур’е́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спецкур’е́р спецкур’е́ры
Р. спецкур’е́ра спецкур’е́раў
Д. спецкур’е́ру спецкур’е́рам
В. спецкур’е́ра спецкур’е́раў
Т. спецкур’е́рам спецкур’е́рамі
М. спецкур’е́ру спецкур’е́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)