спецабучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| спецабучэ́нне | |
| спецабучэ́ння | |
| спецабучэ́нню | |
| спецабучэ́нне | |
| спецабучэ́ннем | |
| спецабучэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)