спатка́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
спатка́нне | спатка́нні | |
спатка́ння | спатка́нняў | |
спатка́нню | спатка́нням | |
спатка́нне | спатка́нні | |
спатка́ннем | спатка́ннямі | |
спатка́нні | спатка́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)