спарахне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| спарахне́нне | |
| спарахне́ння | |
| спарахне́нню | |
| спарахне́нне | |
| спарахне́ннем | |
| спарахне́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)