спарахне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. спарахне́нне
Р. спарахне́ння
Д. спарахне́нню
В. спарахне́нне
Т. спарахне́ннем
М. спарахне́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)