спарадне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| спарадне́нне | |
| спарадне́ння | |
| спарадне́нню | |
| спарадне́нне | |
| спарадне́ннем | |
| спарадне́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)