спанталы́чыць
‘збіць каго-небудзь з толку’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| спанталы́чу | спанталы́чым | |
| спанталы́чыш | спанталы́чыце | |
| спанталы́чыць | спанталы́чаць | |
| Прошлы час | ||
| спанталы́чыў | спанталы́чылі | |
| спанталы́чыла | ||
| спанталы́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| спанталы́ч | спанталы́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| спанталы́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)